อันตัวข้าพเจ้านี้คือแมว
นามนั้นยังไม่มี
มองโลกและมนุษย์ผ่านสายตาของแมวไร้นาม ที่เกรี้ยวกราดยามเบื่อหน่ายโลก
ผ่านปลายปากกาหนึ่งในนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นสมัยใหม่
นัตสึเมะ โซเซกิ (Natsume Sōseki)
.
“ข้าพเจ้าเริ่มจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นแมว
และคิดว่าตนเป็นบุคคลหนึ่งในสังคมมนุษย์ไปแล้ว
ทั้งนี้ข้าพเจ้าไม่ได้ดูถูกเผ่าพันธุ์เดียวกัน
แต่เป็นอย่างที่เขาว่ากันว่า
บุคคลที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันจะสบายใจเวลาอยู่ร่วมกัน
ในเมื่อข้าพเจ้าได้พัฒนาตัวเองให้อยู่เหนือวิสัยแมวทั่วไปแล้ว
ยิ่งทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกอยากจะวิพากษ์วิจารณ์แนวคิดหรือคำพูดต่างๆ ของพวกมนุษย์
จากสถานะที่เทียบเท่ากัน”
………
นวนิยายเรื่องแรกของนัตสึเมะ โซเซกิเขียนขึ้นระหว่างปี 1905-1906
เดิมตั้งใจให้เป็นเรื่องสั้นขนาดตอนเดียวจบ ตีพิมพ์ในนิตยสารโฮโตโตงิสุ ฉบับเดือนมกราคม 1905
ทว่าได้รับความนิยมจนต้องเขียนเพิ่มเพื่อลงเป็นตอนๆ อย่างต่อเนื่อง
.
เป็นนวนิยายแนวเสียดสีสังคมญี่ปุ่นในช่วงยุคเมจิ (1868-1912)
โดยเฉพาะประเด็นการพยายามผสมผสานวัฒนธรรมตะวันตกเข้ากับขนบธรรมเนียมของญี่ปุ่น
โดยใช้ถ้อยคำผ่านมุมมองของแมวตัวหนึ่งซึ่งปฏิบัติตัวประหนึ่งเป็นมนุษย์
ถ่ายทอดเรื่องราว เล่าถึงวิถีชีวิตของชนชั้นกลางของญี่ปุ่นในยุคนั้น
เสียดเย้ยชนชั้นสูงตัวจริงและผู้พยายามจะเป็น
.
เสน่ห์ของนวนิยายเรื่องนื้คือ การวิพากษ์มนุษย์ผ่านสายตาของแมว
การเสียดเย้ยมนุษย์โดยทั่วไปผ่านความถือตนว่าเหนือกว่าของมวลแมว
ซึ่งจัดว่าเป็นรูปแบบใหม่ของนวนิยายญี่ปุ่นในสมัยนั้น
รีวิว
ยังไม่มีบทวิจารณ์